گزارش|
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در حالی که انیمیشن سینمایی لوپتو محصول مرکز انیمیشن سوره که از ۱۱ آبان ماه اکران آن آغاز شدهاست. نگاهی به فروش انیمیشن دیگری که از شهریور ماه یعنی پسر دلفینی که اکران آن از شهریور آغاز شدهبود خالی از لطف نیست.
۱۵ میلیارد تومان ضرر انیمیشن پسر دلفینی در ایران به دلیل وقایع اخیر و تحریم آن توسط افرادی از داخل از زبان تهیه کننده آن.
محمد امین ابراهیمی تهیه کننده پسر دلفینی در واکنش به فروش این انمیشن در اینستاگرام خود با توجه به وقایع اخیر استوری قابل توجهی را منتشر کرده است. وی نوشته: «چرا فکر می‌کنی بتا آنفالو کردن ضربه مهلکی به مخالفت وارد کردی رفیق عزیزم؟ ۱۵ میلیارد تومن توی فروش پسر دلفینی ضرر کردیم فدای سرت، چند صدتا آنفالو هم روش، ولی فقط برای خودت می‌گم، حرفه بقیه رم گوش کن اگر من رو استوری کردی چیزی گفتی، شهامت داشته باش منشن کن پاسخ بشنوی، انقلاب که با قایم باشک پیروز نمی‌شه، مرد میخواد»
آنچه می‌توان از متن استوری محمد امین همدانی تهیه کننده پسر دلفینی متوجه شد این است که برخی به بهانه اتفاقات اخیر به بدنه صنعت نوپا، اما شکوفای انیمیشن که در حال رشد چشمگیر و تساعدی است، لگد میزنند. البته این لگد زدن و سواستفاده از این فضا دودش فقط در چشم تهیه کنندگان و کارگردانان این محصولات نخواهد رفت، باید این موضوع را مورد توجه قرار داد که قربانی اول این طوفان و اتفاقات اخیر که منجر به کنشگری‌های قهری در حوزه فرهنگ شده کودکان ما هستند؛ بنابراین می‌توان گفت: از همهٔ خشونت و رنجی که بر آرتین و باوان و علی_اصغر و آرشام و صد‌ها تن دیگر رفت، بگذریم. اصلاً زمین بازی را خیلی فانتزی و فضایی، فقط زمین فرهنگ و هنر ببینیم! حالا ببینید چه شده؟ بعد چند سال، سینمای کودک، یک انیمیشن ایرانی به خودش دیده. بعد چند سال، میسر شده با کودکانمان به سینما برویم و لذت سینمای خانوادگی را تجربه کنیم.
محرومیت کودکان از دیدن انیمیشنهای جذاب داخلی به چه قیمتی؟
اگر از آن‌تر و فرز‌ها بودیم که در روز‌های اول اکران خودمان را به سینما رساندیم، بله. پسر دلفینی را دیدیم و از تکنولوژی شگفتش و جزئیات طراحی شخصیت و فضاسازی‌اش حظ بردیم و نقد‌های محتوایی و پیرنگی‌مان را هم گفتیم. اما، همه‌تر و فرز نبودند! خیلی‌ها در همین مهر و آبان دلشان می‌خواست دست بچه‌شان را بگیرند ببرند سینما و #آشوب_خیابانی نگذاشت. جملهٔ همدانی خبر می‌دهد خیلی‌ها یعنی چندهزارنفر، چند هزاربچه که از لذت سینما محروم شدند.
نباید اجازه دهیم تجربه تلخ پسر دلفینی برای لوپتو تکرار شود با قهر فرهنگی مبارزه کنیم.
ساخت یک انیمیشن سینمایی چند سال زمان میبرد، انیمیشن نیرو‌های فعال و متخصص زیادی را برای تولید درگیر میکند، چند ده یا چند صد نفر عمرشان را صرف خلق اثری در این مدیوم میکنند. اگر اثرشان شکست بخورد، چطور رویمان بشود یقهٔ هنرمندان جوانمان را بگیریم و آثاری هم‌تراز والت_دیزنی و پیکسار از آن‌ها طلب کنیم؟ اگر از جوانمان حمایت نکنیم، امید خلق شاهکار را از که داشته باشیم؟
استقبال از انیمیشنهای تولید داخل وظیفه ملی ماست.
امروز سینمای انیمیشن ما نیاز به حمایت ما و کودکان دارد. هم به خاطر خود کودکان و هم برای حمایت از جوانانی که در این عرصه در حال شکوفایی هستند تا جایی که نظرات بین‌المللی را به خود جلب کردند. این جوان‌ها زیر فشار تحریم، حاصل عمرشان را پیش روی ما گذاشته‌اند. حالا نوبت ماست که یا علی بگوییم و دلگرمشان کنیم.
ارسال نظرات